"Przemiany" to film pokazujący co się się dzieje, gdy przez dłuższy czas nie zagląda się
do lustra i gdy po czasie nagle się do niego zajrzy. Ukrywanie prawdy powoduje emocjonalny
paraliż i oducza sięgania po lusterko. Bohaterowie nie podchodzą więc do niego z własnej woli -
ono, w osobie nagiego jak prawda Snauta, przechadza się po domu i rzuca tu i ówdzie swoje refleksy,
które rażą nieprzyzwyczajone do światła oczy: "Obrażasz nas", "Jak możesz o to pytać",
"To nie twoja sprawa", "Nie stój przede mną nagi, nie lubię tego". Lustro zostaje odrzucone,
jednak te refleksy przenikają gdzieś do wewnątrz postaci niczym małe ładunki wybuchowe z opóźnionym zapłonem.
Później obserwujemy tylko serię eksplozji, które w diametralny sposób zmieniają życie bohaterów.
Lustro Snauta to nie tylko słowa, to także jego działania seksualne, bo to na tę sferę głównie
bohaterowie mają oczy szeroko zamknięte.

W tym filmie ważny jest przede wszystkim temat. Realizacja skupia się głównie na grze aktorów
i pozbawiona jest mniej istotnych ozdobników. To trochę kino w stylu Larsa von Triera
czy spektaklu teatralnego.

Dla tych, którzy oglądali już film kilka refleksji nawiązujących bezpośrednio do treści.

Snaut po rozpadzie swojego pierwszego małżeństwa i przezwyciężeniu nałogu narkotykowego
jest zapewne człowiekiem posiadającym dość dobry wgląd w siebie i rozumiejącym potrzebę
szczerości w życiu. Toksyczna rodzinka jego narzeczonej, z którą zostaje skonfrontowany, raczej
nie pozostawia mu wyboru działania, przygotowuje mu zawczasu miejsce "tego złego".
To co robi Snaut wydaje mi się prostym odruchem obronnym i walką o swoją godność.

Oglądając pierwszą scenę w ogrodzie, gdy narzeczona robi Snautowi wyrzuty, że zbyt mocno "zaatakował" jej matkę
a on zaczyna ją przepraszać, pomyślałem sobie, że oni jednak nie będą razem. W scenie kulminacyjnej
Wanda mówi do Snauta "sk..synu, powiedziałeś jej" - to ostatecznie jakby podkreśla różnicę ich życiowych postaw.
Ciekaw jestem ile czasu upłynęło do tego momentu i co ostatecznie spowodowało, że Marta zaczęła mówić?

W ostatniej scenie po nocnej rozmowie matki i dwóch córek dom, który wyglądał tak potężnie,
w świetle porannego słońca (o ile dobrze pamiętam) zdaje się być mały i nieprzytłaczający.
Właśnie się rozpadł i chyba dobrze się stało. Nie wiemy tylko jak będą toczyć się losy Marty i Snauta.